این تیم با گلوله آوت شد؛
این تیم با موشک کنار رفت.
خلیل المغربی سال ۲۰۰۱ وقتی در رفح داشت فوتبال بازی میکرد گلوله خورد و از بازی حذف شد. آن موقع ۱۱ ساله بود.
ایمن الکرد عضو تیم ملی فوتبال فلسطین بود که موقع جنگ ۲۰۰۹ غزه با اصابت توپ اسرائیلی شهید شد. در همان تورنومنت خونین ۲۰۰۹ غزه، وجیه مشتهی هم به شهادت رسید.
عاهد زقوت کاپیتان بود و در دور بعدی بازی جنگ به شهادت رسید؛ سال ۲۰۱۴ بود. همان سال جام جهانی.
اسماعیل بکر و زکریا بکر و عاهد بکر و محمد بکر هم در تیم ساحلی نوجوانان غزه بازی میکردند. یعنی کنار ساحل فوتبال بازی میکردند. هرچند همگی از خانواده بکر بودند اما بازیشان در تیم ربطی به پارتی بازی نداشت. توپ کشتی جنگی اسرائیلی باز همان سال ۲۰۱۴ همهشان را یکجا حذف کرد.
محمد ابوهشهش از الخلیل هم که فوتبالیست حرفهای بود سال ۲۰۱۶ بخاطر بازی خوبش تیر خورد و افتاد روی زمین فوتبال.
نبیل زعانین سال ۲۰۲۱ در بیت حانون کارت قرمز ناداور اسرائیلی را دریافت کرد و علی احمد غنیم هم همین سال ۲۰۲۲ با تیر جنگی از بازیهای جام جهانی باز ماند.
اینها ۱۱ شهید فلسطینی هستند که شاید شاید اگر زنده میماندند امسال تیم فوتبال فلسطین را به جام جهانی قطر میرساندند.
ریتکم معنا: ای کاش با ما بودید.